9 hafta 4 günlük olduk biz :) (2.kontrol)

 

Merhaba dostlar...

Bu yazımda size 2.doktor kontrolümüzü ve geçen zamanda neler yaşadığımı anlatıcam.

 

Evet ilk kontrolden sonra annem biraz daha yanımda kaldı ve sonrasında gitti.Annemin gitmesi ile benimde zor günlerim başlamış oldu :( O ana kadar çok fazla anlayamasamda mide bulantım ve yemek kokularına karşı baya bi hassasiyetim oluşmaya başlamıştı.Ama Allah'ıma şükürler olsun ki bazı hamile arkadaşlarım gibi çokta kötü geçirmedim bu dönemi.Sabah bulantılarla uyanmadım mesale yada o ilk 3 aylık dönemde 2 veya 3 kez istifra ettim.Yinede çokta güzel bir dönem değildi.Heleki o yoğun kokular beni benden almıştı...

 

Annem varken tüm yemekleri o yapıyordu.Ben mutfağa hiç girmiyordum.Annem gittikten sonra herşey bana kaldı :( Zorda olsa yemek yapıyordum ama yaptığım yemeği yiyemiyordum.En sevdiğim öğün kahvaltı olmuştu.Kahvaltımı hamile olduğumu öğrendiğim günden itibaren çok güzel yaptım.Hergün (halen daha) yumurtamı yedim.Ama diğer öğünler benim için çok zordu.Bütün günü meyve,kraker yada kahvaltılık şeyler yiyerek geçiriyordum.Kaan bu dönemde en büyük destekçimdi.Ben soğan kokusundan çok tiksindim.Bu yüzdende yemek yapmak bana ölüm gibi geliyodu.Malum her yemeğin olmazsa olmazı soğan olduğundan bir dönem hiç yemek yapmadım ve hep dışarda yedik :(

 

11 Ocak günü 2.kontrolümüz için yola koyulduk.Yine çok heyecanlıydım.Bebeğini görmek insanda bağımlılık yapıyor ve ultrasondanda olsa onu görmeyi özlüyorsun.Aynen bu duygularla hastaneye gittik.Heryer karnı burnunda bayan ve eşleri ile doluydu.O dönemler benim karnım daha belli olmuyordu.Onlara baktıkça bendemi böyle olucam demekten kendimi alamıyordum :)

 

Sıra bize gelmişti.İsmimi duyar duymaz soluğu doktorun odasında aldım.Herşeyin yolunda olduğunu ve biran önce bebeğimi görmek istediğimi söledim.Evet bebeğime tekrardan kavuşmuştum.Karşımda ekrandanda olsa onu görüyordum.Ne de çok özlemişim bebeğim seniii...İlk kontrolde unuttuğum şeyi bu sefer beynime kazıyarak hastaneye gittiğimden direk doktora -kalp atışını duymak istiyorum- dedim.Ultrasonun sesini açtığı an dünyadaki en güzel sesi duydum.Bebeğimin kalp atışları.Nasılda hızlı idi :) Tabiki ben yine salya sümük ağlıyordum.Ahh bu hormonlar hamileyken sizi ele geçiriyolar :)

 

Bu kontrolümüzde iyi geçmişti.Kan ve idrar tahlili yapıldı.Bebeğimizin ilk ultrason resimlerini aldık ve herşeyin yolunda olmasına çok sevinmiştik.Doktorumuzun tavsiyesi ile yine aynı hastanede diyetisyenede gitmeye karar verdik.Çünkü ben hem genetik olarak hemde yapı gereği kilo almaya çok müsait bir bünyeye sahiptim.Diyetisyenlede görüşmemiz çok iyi geçti.65kg ile başladığım bu serüvende 9 haftada 2 kilo alıp 67kg olmuştum.Esasında çok şaşkındım çünkü düzenli hiçbirşey yemiyordum ve genelde günüm meyve birde tostla geçiyordu.Ama Gaye hanımın açıklamaları sayesinde yanlış yaptığım herşeyi öğrenmiş oldum.Çok meyve yemenin sağlıklı birşey olmadığını,meyvedede şekerin olduğunu,meyveyi yoğurt yada ayran ile beraber yemem gerektiği ve bu dönemde çok fazla hamur işi tükettiğim gerçeği bana 2kg ile yüzünü gösterdi :( Gaye hanımdan yemem gerekenlerin listesini ve tavsiyelerini alarak hastaneden ayrıldık.

 

Yüzümde anlamsız,salakça bir gülümse vardı.Kaan bişiler anlatıyordu,işitiyordum ama algılayamıyordum.Çünkü gözümün önünde hep bebeğimizin resmi kulağımda kalp atışları vardı.

Nasıl bir duygusun sen annelik?Gerçekten önceden derlerdide inanmazdım.Bayanlar bebekleri ana rahmine düştüğü an anne olurmuş ama babalar bebeklerini kucağına aldığında baba olduklarını anlarlarmış.Tekrar tekrar aynı şeyi söyleyip duruyorum ama arkadaşlar gerçekten Rabbim isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın.

Bugünlükte benden bu kadar bi sonraki postta görüşmek üzere canlarım...
Sevgiler...