aLaMoDe...Herşey Bir Tebessüm İle Daha Güzel :)



7 Nisan 2014 Pazartesi

İkili Tarama Testi (11/14.hafta arası)


Merhaba arkadaşlar...
Bugün size -İkili Tarama Testinden-bahsetmek istiyorum.
2000 yılından itibaren dünyada ve ülkemizde uygulanan bu test ile,gebeliğin erken safhalarında bebeğin down sendromlu olup olmadığına bakılıyor.
Test anne adayından alınan kandaki bazı biyokimyasal değerler ve ultrasonda bebeğin -ense kalınlığına-bakılarak yapılan bir test.

Doktorumuzun yönlendirmesi ile biz bu testi 11+4 günlükken yaptırdık.
Doktorumuz sonuçların 1 hafta sonra çıkacağını ve kendisinin bizi arayacağını söyledi.Herşey iyi ve hoş ama o 1 haftayı geçirmek inanın çok zordu.İyiki annem o dönemde yanımdaydı ve beni sürekli telkin ediyordu.Ne kadar pozitif düşünmeye kendimi zorlasamda insanın aklına kötü ihtimallerde gelmiyo değildi.

Sonunda doktorum arayarak sonuçların iyi çıktığını söylediğinde üzerimden tonlarca yük kalkmıştı.
Ama bu testin şöyle bir durumu varki; sonuçlar %100 kesin sonuçlar değil.Yani test pozitifte çıksa negatifte çıksa kesin sonuç anlamına gelmiyor.Eğer anne ve baba adayları bu konuda kesin verilere ihtiyaç duyarlar ise yapmaları gereken -amniyosentez-uygulaması...
Bu uygulamada; anne adayının karın cildinden girilen bir iğneyle rahim içine ve buradan da bebeğin içinde yüzdüğü amniyos sıvısına ulaşılması ve buradan sıvı alınması işlemidir.

Yani bu sürecide böylelikle geçirmiş olduk arkadaşlar.
Rabbim herkesin evladını bağışlasın ve kötü haberlerini almayı nasip etmesin.

Hepinizi kocaman öper,sevgim ile sararım :)
Görüşmek üzere ;)

3 Nisan 2014 Perşembe

Hamilelikteki en büyük sıkıntım :(

 
Canlarım size bu yazımda ilk 3 ayımdaki en büyük sıkıntımdan bahsetmek istiyorum ki benim gibi bu sıkıntıyı yaşayanlarada bir nebze yardımcı olabilmek için...
 
Ben hamileliğin ilk 3 aylık döneminde bulantı,koku hassasiyeti bir yana en büyük sıkıntıyı bağırsak sorunu (kabızlık:( ) üzerine yaşadım.Zaten hali hazırda hamile olmadan öncede bu en büyük sorunumdu ama o zaman üstesinden gelmek (ilaç kullanarak) daha kolay oluyordu.Hamile kalındığında hem hormon değişikliği hemde rahmin bağırsaklara uyguladığı baskı ile bu sorun çokta can sıkıcı bir hal alıyor.
 
Doktoruma bu sorunumdan bahsettiğim dönem bana ilk olarak -Protina Magnesium- isimli bir ilaç verdi.Bu ilaç toz şeklinde,günde 1 kez yarım bardak su veya meyve suyu ile alınıyor.Ama önemli olan, faydası varmı? Bana hiçbir fayda sağlamadı arkadaşlar.Zaten bu ilacın asıl kullanım amacı krampları azaltmak ama yan etki olarak ishal yapması nedeni ile doktorlar bu ilacı bazı hastalara öneriyorlarmış.Benim gibi kronik kabızlık hastasına böyle bir ilaç kesinlikle fayda etmedi ve bende 1 kez kullandıktan sonra bir daha almadım.
 
Hiç sevmediğim halde yediğim kuru kayısı ve incirlerin haddi hesabı yoktu...
Denemediğim bitki çayları (tabi hamile iken sakıncası olmayan çaylar) bol sıvı tüketimi,sebze ve meyve gibi posalı yiyeceklerin yenmesi...Ne denediysem olmuyordu.10-12 gün tuvalete çıkamadığımı biliyorum.En son doktorum lavman kullanabileceğimi söyledi.Soluğu eczanede aldım çünkü dayanacak durumda değildim.Eczacı bayan bikaç lavmana baktı ve ellerinde hamilelere uygun bir lavman olmadığını söyledi.
 
Bunun üzerine doktorumu aradım ve bana bu durumun psikolojik olabileceğini,ilaç kullanmak istemiyorsam hergün aynı saatte tuvalete girip bikaç dakikamı orda geçirmemin faydası olabileceğini söyledi.Çünkü bizlerin tuvalet ihtiyacıda beyinden gelen sinyaller sayesinde oluyormuş.Bunu düzenli yaparsam o saatte beynimin sinyal vereceğini ve belkide bu sorunun ortadan kalkacağını söyledi.Evet arkadaşlar gerçektende bu yöntem, birde kullandığım demir ilacı (oligofer) sayesinde (yan etkisi ya kabızlık yada ishal ) bu sorunu yendim.İnanın basit bir sorun gibi görünen bu durum yaşayan insanın hayat kalitesini çok düşürüyo :(
 
Allaha şükür şu an bu konuda bir sıkıntı yaşamıyorum.Ama bu sıkıntıyı yaşayan arkadaşlarada bu yöntemi tavsiye ederim.Birde Allah korusun birgün olurda yine böyle bir sorun yaşarım diye eczacı bir arkadaşımın tavsiyesi ve doktorumun kullanabilirsin demesi üzerine -Libalaks- adlı lavmanı aldım :) Prospektüsündede gebelik kategorisi A olarak yani kullanılabilir durumda gözükmekte...

Evet arkadaşlar benim hamileliğimin ilk 3 ayındaki en büyük sıkıntım buydu.Umarım benim gibi bu sıkıntıyı yaşayanlara bu yazı yardımcı olur.Çünkü ben o dönemimde sürekli nette bu konuyla ilgili yazılar okuyordum.

Hepinizi sevgiyle sarıyorum :)
Hoşçakalın
 
 
 


9 hafta 4 günlük olduk biz :) (2.kontrol)

 
Merhaba dostlar...
Bu yazımda size 2.doktor kontrolümüzü ve geçen zamanda neler yaşadığımı anlatıcam.
 
Evet ilk kontrolden sonra annem biraz daha yanımda kaldı ve sonrasında gitti.Annemin gitmesi ile benimde zor günlerim başlamış oldu :( O ana kadar çok fazla anlayamasamda mide bulantım ve yemek kokularına karşı baya bi hassasiyetim oluşmaya başlamıştı.Ama Allah'ıma şükürler olsun ki bazı hamile arkadaşlarım gibi çokta kötü geçirmedim bu dönemi.Sabah bulantılarla uyanmadım mesale yada o ilk 3 aylık dönemde 2 veya 3 kez istifra ettim.Yinede çokta güzel bir dönem değildi.Heleki o yoğun kokular beni benden almıştı...
 
Annem varken tüm yemekleri o yapıyordu.Ben mutfağa hiç girmiyordum.Annem gittikten sonra herşey bana kaldı :( Zorda olsa yemek yapıyordum ama yaptığım yemeği yiyemiyordum.En sevdiğim öğün kahvaltı olmuştu.Kahvaltımı hamile olduğumu öğrendiğim günden itibaren çok güzel yaptım.Hergün (halen daha) yumurtamı yedim.Ama diğer öğünler benim için çok zordu.Bütün günü meyve,kraker yada kahvaltılık şeyler yiyerek geçiriyordum.Kaan bu dönemde en büyük destekçimdi.Ben soğan kokusundan çok tiksindim.Bu yüzdende yemek yapmak bana ölüm gibi geliyodu.Malum her yemeğin olmazsa olmazı soğan olduğundan bir dönem hiç yemek yapmadım ve hep dışarda yedik :(
 
11 Ocak günü 2.kontrolümüz için yola koyulduk.Yine çok heyecanlıydım.Bebeğini görmek insanda bağımlılık yapıyor ve ultrasondanda olsa onu görmeyi özlüyorsun.Aynen bu duygularla hastaneye gittik.Heryer karnı burnunda bayan ve eşleri ile doluydu.O dönemler benim karnım daha belli olmuyordu.Onlara baktıkça bendemi böyle olucam demekten kendimi alamıyordum :)
 
Sıra bize gelmişti.İsmimi duyar duymaz soluğu doktorun odasında aldım.Herşeyin yolunda olduğunu ve biran önce bebeğimi görmek istediğimi söledim.Evet bebeğime tekrardan kavuşmuştum.Karşımda ekrandanda olsa onu görüyordum.Ne de çok özlemişim bebeğim seniii...İlk kontrolde unuttuğum şeyi bu sefer beynime kazıyarak hastaneye gittiğimden direk doktora -kalp atışını duymak istiyorum- dedim.Ultrasonun sesini açtığı an dünyadaki en güzel sesi duydum.Bebeğimin kalp atışları.Nasılda hızlı idi :) Tabiki ben yine salya sümük ağlıyordum.Ahh bu hormonlar hamileyken sizi ele geçiriyolar :)
 
Bu kontrolümüzde iyi geçmişti.Kan ve idrar tahlili yapıldı.Bebeğimizin ilk ultrason resimlerini aldık ve herşeyin yolunda olmasına çok sevinmiştik.Doktorumuzun tavsiyesi ile yine aynı hastanede diyetisyenede gitmeye karar verdik.Çünkü ben hem genetik olarak hemde yapı gereği kilo almaya çok müsait bir bünyeye sahiptim.Diyetisyenlede görüşmemiz çok iyi geçti.65kg ile başladığım bu serüvende 9 haftada 2 kilo alıp 67kg olmuştum.Esasında çok şaşkındım çünkü düzenli hiçbirşey yemiyordum ve genelde günüm meyve birde tostla geçiyordu.Ama Gaye hanımın açıklamaları sayesinde yanlış yaptığım herşeyi öğrenmiş oldum.Çok meyve yemenin sağlıklı birşey olmadığını,meyvedede şekerin olduğunu,meyveyi yoğurt yada ayran ile beraber yemem gerektiği ve bu dönemde çok fazla hamur işi tükettiğim gerçeği bana 2kg ile yüzünü gösterdi :( Gaye hanımdan yemem gerekenlerin listesini ve tavsiyelerini alarak hastaneden ayrıldık.
 
Yüzümde anlamsız,salakça bir gülümse vardı.Kaan bişiler anlatıyordu,işitiyordum ama algılayamıyordum.Çünkü gözümün önünde hep bebeğimizin resmi kulağımda kalp atışları vardı.

Nasıl bir duygusun sen annelik?Gerçekten önceden derlerdide inanmazdım.Bayanlar bebekleri ana rahmine düştüğü an anne olurmuş ama babalar bebeklerini kucağına aldığında baba olduklarını anlarlarmış.Tekrar tekrar aynı şeyi söyleyip duruyorum ama arkadaşlar gerçekten Rabbim isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın.

Bugünlükte benden bu kadar bi sonraki postta görüşmek üzere canlarım...
Sevgiler...
 
 


2 Nisan 2014 Çarşamba

Hamilelikte İlk Haftalar

 
Merhaba canlar...
 
Bu yazımda size hamileliğimin ilk haftalarını anlatmayı düşünüyorum...
Eeee hadi başlayalım ozaman :)
 
Evet ben hamile olduğumu öğrendiğim gün hemen internette bu konuyla ilgili herşeye bakmaya başladım...Ve bir sitede kaç haftalık gebeyim diye bir hesaplama gördüm.o zamana kadar hiç bir bilgimin olmadığı konulardı bunlar...-haftalıkmı?oda ne- diye düşünürken 5 hafta 3 günlük hamile olduğumu öğrendim :) Demekki hamilelik ay ay değilde hafta hafta ilerlenen bir periyottu.
 O ana kadar hiçbir sorun ve problem yaşamamıştım.Hayatım rutin şeklinde ilerliyordu.Hatta hamile olduğumu öğrenir öğrenmez Kaan ile Bursa`ya bile gittik.(Hamileliğin ilk 3 ayında seyahati pek önermezler).Kaan haftasonu kaldı ve Ankaraya geri döndü.Ben ise bi müddet Bursada kalmayı düşünüyordum.Nette okuduğum diğer birşey ise eczaneden alınan gebelik testlerinin yanı sıra muhakak kan tahlili yaptırmak gerektiği idi.Bursada kan testimi yaptırdım.2 gün sonra sonuçları almaya gittim ve evet kesin ve kez hamileydim :) Yapılan diğer test sonuçlarıda iyi çıkmıştı.Ama ordaki hemşirenin -ilk aylarda seyahat tehlikeli.İlk gebeliklerde düşük riski fazladır.Ankaraya dönmeden burda bir doktora gidin isteseniz-sözleri beni benden aldı.

Bebek beklediğimizi annemden başka kimse bilmiyordu.Hemşirenin o sözlerinden sonrada Kaan ile beraber bir müddet kimseye söylememe kararı aldık.Çünkü Allah korusun kötü birşey olsaydı o an çevremdeki insanlara bişeyleri izah etmeye taakatim olmayabilirdi.

Bursa'da günlerim çok güzel geçti.Annem,arkadaşlarım kısaca sevdiklerim ile beraber olmak bana çok iyi geldi.Hafif mide bulantılarım ve koku hassasiyeti dışında hiçbir sıkıntım yaşamadım.

Ankara'ya dönme zamanı gelmişti ve ben neredeyse 2 haftadır Bursa'daydım.Yani şaka maka 7 haftalık hamileydim ve doktora hiç gitmemiştim.Evet şimdide karşımızda kocaman bir sorun daha vardı.Hangi hastaneye ve hangi doktora gidecektik???

Ben Ankara Başkent Üniversitesinde diş operasyonu geçirmiştim ve yapılan muameleden,doktorların yaklaşımından,hastanenin hijyeninden ve bunlara karşılık ücretlerininde makul oluşundan dolayı Başkent Üniversitesinden randevumu aldım.Tabi bi sorun daha vardı oda hastanedeki bayan doktorların yoğunluğundan dolayı sadece Çağrı Hocanın hasta kabul ettiği idi.Evet ben bayan doktor tercih ediyordum.Kaanla konuştuk ve başka bir doktora gidelim diye düşündük ama zaman kısıtlıydı.Aradığımız çoğu doktor yoğundu ve bende Çağrı Hocadan randevumu aldım.

Annem ile beraber 22 Aralık pazar günü Bursa'dan Ankara'ya geldik ve 23 Aralık Pazartesi günü ilk kontrolümüz için doktorun yanındaydık.Çok heyecanlıydım.Annem ben ve Kaan gitmiştik doktora.Doktor hepimizi ultrason odasına aldı ve uzanmamı söyledi.İnanın o anları pek hatırlamıyorum heyecandan.Karnımda ultrason aletini gezdirmeye başladığı an ağladığımı hatırlıyorum.Evet ufacık bişey vardı içimde ama bendeki yeri kocaman olan bişeydi...İnanamadım.Annemde ağlıyordu.Benim ağlamama dayanamayan aşkımda biraz utanarak biraz gizlenerek gözyaşlarını siliyordu.

Evet ilk kontrolümüz çok iyi geçti.Doktorumuz herşeyin yolunda olduğunu ve kullanmam gereken ilaçları söyleyerek bizi uğurladı.O gün evde tek konuşulan konu miniğimizdi.Daha bişeye benzemeyen miniğimi kendime,Kaana,anneme,ablama bile benzettim :) Akşam Kaan ilaçlarım ile beraber geldi.Doktorumuz Folic asit,mide bulantım olduğundan onun için bir ilaç birde kabızlık sorunundan dolayı bir ilaç daha vermişti.

Folic asiti hergün düzenli kullandım.(Bebek gelişimde folic asidin çok faydalı olduğu söyleniyor.Hatta hamile kalmayı planlayan çiftlerin 2-3 ay önceden folic asit kullanması bile tavsiye ediliyor).Mide bulantısı için ilacı çok bulantım olduğunda aldım ama bağırsak sorunum için verdiği ilaç bana fayda etmediğinden dolayı onu 1 kez kullandım.Çünkü nolursa olsun doktorumuz verse dahi her ilaçta kimyasallar olduğundan bebeğe zarar verebilir endişesi ile en az almakta fayda var bence.

İşte canlar biz 6 hafta 6 günlük süreci böyle geçirdik...Bi sonraki postta 2.kontrol ve bendeki değişimlerden bahsedicem...Bakalım bizi neler bekliyo olucak :)

Kocaman Sevgiler...
Öpücükler



1 Nisan 2014 Salı

Kaan baba olacağını nasıl öğrendi?

 
Bir önceki postta miniğimi benim ve annemin nasıl öğrendiğini anlatmıştım :)
 
Şimdide sıra babamızda...
 
Evet Kaan baba olacağını nasıl öğrendi diye soracak olursanız ona bu güzel haberi şehir dışında olduğundan telefonla vermek istemedim.Daha özel bişiler yapmam gerekiyodu.Akşam eve geldiğindede -canım sana haberim var baba olacaksın-diyemezdim.Benim tarzıma ters bişeydi çünkü :)
 
Bütün gün annemle telefonda konuşup durumu iyice sindirdikten sonra daha rahatlamıştım.Kaan gün içinde arıyordu ama ona belli etmemeye çalışıyodum.Sonra napsam napsam diye düşünmeye başladım.İlk olarak sanki bebeğimizin ağzındanmış gibi bir mektup yazdım Kaan`a...
 
 
Ama bu mektubuda öylece veremezdim.Sadece bir mektup çok sade kalıcaktı.Sonra hemen evin yakınındaki avm ye gidip bir bebek magazasına girdim.Boş boş etrafıma bakınıyordum.Neden gelmiştim buraya burdan ne alabilirdim diye düşünürken ufak patiklere gözüm ilişti :) Çok sevimli görünüyolardı...Ama bi sorun vardı hepsi ya pembe yada mavi renkteydi ama bizim bebişimiz o an için cinsiyetsizdi :) Sonrasında oradaki bayan arkadaşın yardımı ile beyaz bir patik bulup ordan çıktım.Hem babamıza yapacağımız süpriz hemde bebeğimin ilk patiği hazırdı :)
 
Eve geldim...İçim içime sığmıyordu...Hala inanamıyordum...Hamileydim ve içimde hayatımı adayacağım bebeğim büyüyordu.Hem bu duyguların verdiği heyecan hemde akşama Kaan`a bu haberi verip alacağım tepkinin heyecanı ile saatleri geçiremedim.Akşam Kaan aradı ve Ankaraya indiklerini 1 saat sonra evde olacağını söyledi.Masayı hazırladım,ben hazırlandım ve kapı çaldı.Suratımda anlamsız bir gülümseme ile kapıyı açtım.Aşkımın boynuna atladım.Garibimde nolduğunu anlamaya çalışarak `çokmu özledin sen beni bitanem`dedi.
 
Yemeğimizi yedik ve koltuğa oturduk.Tabi artık kalbim güm güm atıyordu.Kaan tv kumandasını eline alır almaz -hayatım biliyorum yılbaşına 20 gün falan var ama ben sana hediyeni şimdi vermek istiyorum o zamana kadar dayanamam-diyerek hazırladığım kutuyu Kaan`ın önüne koydum.Oda şaşkın bi halde -tamam- dedi ve kutuyu aldı kapağını açtığı an içinde bir çift patik ve mektupla kala kaldı.Benim yüzüme baktı.Sonra mektubu alıp okumaya başladığındaki yüz ifadesini hiç birzaman unutamayacağım.Her satırı okuyup benim yüzüme bakıyor bir yandanda ağlıyordu tabi bende...
 
 
Sonrasında -evet evet hamileyim-dediğimi hatırlıyorum ve birbirimize sarılıp ağlamıştık.Hayatımın en güzel anlarından biriydi kesinlikle...Çünkü bizden bir parça,canımız olacaktı...Artık bu hayatta ikimiz içinde aynı duyguları uyandıran bir can vardı.
 
İşte Kaan Beyde baba olacağını böyle öğrendi dostlar.
 
Rabbim bu güzel duyguyu isteyen herkese ve istedikleri zamanda yaşamalarını nasip etsin.
 
Bizim kızımız -evet bir kızımız olacak :)- şuan 21 haftalık...Bundan böyle elimden geldiğince sizinle bu süreci paylaşmaya çalışıcam.İlk haftalar neler yaşadığım,ne yiyip içtiğim,hangi ilaçları kullandığım,doktor kontrollerim...kısaca hamileliğe dair yaşadığım tüm süreçleri sizinle paylaşıcam.
 
Sizde sormak istediğiniz yada merak ettiğiniz herşeyi bana sorabilirsiniz :)
 
Hepinizi sevgiyle kucaklıyoruzzz.
Öpücükler
 
İnstagram : bngust