aLaMoDe...Herşey Bir Tebessüm İle Daha Güzel :)



31 Mart 2014 Pazartesi

İçimde Minicik Bir ♥ Büyüyor

 
İlk kez bir post yazarken bu kadar heyecanlıyım :)
Ne yazacağımı yada nerden başlayacağımı bilmiyorum inanın.Esasında çokta geç kalınmış bir yazı bu.Ama nolur kusuruma bakmayın.
 
Ha bugün ha yarın derken zaman su olup aktı sanki :(
Bende geçen zamanı düşününce şaşkınlık içinde kalıyorum. 
 
Şimdi gelelim güzel habere ♥ ♥ ♥
Evet başlıktanda anladığınız üzere bende içimde minicik bir kalp taşıyorum ve artık bende bir anne adayıyım :)
 
Biliyorsunuz ki biz eşimle eylül ayında evlendik.Daha cicim ayları içindeyken böyle güzel bir haber aldık.Neden bu kadar erken davrandınız bebek için diye sorarsanızda biz zaten çok uzun zamandır eşimle hem flört hemde nişanlılık süreci yaşadık.Beraber çok güzel zamanlar geçirdik.Seyahatler yaptık.Kendi aramızdaki konuşmalarımızda da hep bir bebeğimiz olsa artık diye konuşuyorduk.
 
Bebeğimizi ne zaman öğrendiğimizi sorarsanız...Aralık ayının ilk haftası geçmişti.Eşim 2 günlüğüne iş seyahetine çıkmıştı.Kapkaranlık bir hava vardı Ankarada.Canım sıkılıyodu.Günlerdir kimseye belli edemediğim bir soru  vardı aklımda -neden adet olmamıştım-.Ama bir yerdede -tamam Bengü abartma ilk seferdede olacak değil ya-diyordum.En sonunda dayanamayıp soluğu eczanede aldım.Biraz utanarak biraz sıkılarak (nedense...hala o tavrıma anlam veremem neden utandıysam :D ) -gebelik testi alabilirmiyim?- diye sordum.Bir tane test verdi eczacı bayan ve hayırlısı olsun diyerek uğurladı beni :) Eve nasıl geldiğimi inanın bilmiyorum.Aklımdan neler geçtiğini,15 dk lık yolda neler düşündüğümü anlatamam size.
 
Sonunda eve gelmiştim.Hemen koltuğa oturdum ve prospektüsü incelemeye başladım.Açıklamada yazan, günün her saati bu testin yapılabileceği ama en iyi sonucun sabah alınacağı yazıyordu.O kadar zamanı geçiren ben 24 saati bir türlü geçiremedim.Sabah olmak bilmedi.Saat 7 de gözlerimi açtım ve hemen soluğu tuvalette aldım.O kadar heyecenlıydımki anlatamam.Testi yaptım ve aynanın önüne koydum.Aman allahım bir türlü o çizgiler çıkmak bilmedi.Aynaya arkamı döndüm ve dua etmeye başladım.Sonrasında -ee yeter artık baya bekledim-diyerek döndüm ve teste baktığım an o 2 çizgiyi gördüm.
 
 
İşte o an hayatımın değiştiğini ve hiçbirşeyin artık eskisi gibi olmayacağını anlamıştım.Dizlerim titriyordu ve ağlıyordum.Evet o an mucizevi bişey yaşıyordum ve Rabbime sürekli şükürler olsun demekten başka bişey gelmiyordu elimden.Çok mutluydum.Salona geldim koltuğa oturdum sanki bi kuklaydım ve başkası yönetiyordu beni kendimi öyle hissediyordum.Bi an sakinleştim ve düşünmeye başladım.Kaan akşam gelicekti.Böyle güzel bir haberi telefonda veremezdim.Ama biriylede paylaşmam lazımdı.Hemen annemi aradım.Annem açmıyordu çünkü saat daha 7 buçuktu.Kesin uyuyor diye düşündüm.Ama farkında olmadan üst üste belki 10 kez aramışımdır.Sonrasında telefonum çaldı.Baktım annem arıyordu.Derin bir nefes alarak açtım telefonu ve annem teleşlı bir şekilde -bengü noldu çok aramışsın bişey yok değilmi kızım-dedi.Ben -yok anne telaş yapma önemli bişey yok-dedim ve ağlamaya başladım.Tabi annemin şaşkınlığını telefondan bile hissetmiştim.Sonunda güzel haberi verdim anneme.O anı hiç unutmam annem resmen şoka girdi ve tamam diyerek teli kapadı.Sonra tekrar beni aradı ağlıyordu -kızım kızım çok mutluyum rabbime şükürler olsun allahım sen çok büyüksün-deyip duruyordu :)
 
Evet ben hayatımdaki en önemli olayı ilk annem ile paylaştım :) ve hiçte pişman değilim.Eşim ile nasıl paylaştığımı ise bir sonraki posta saklıyorum :)
 
Sevgiyle kalın...
 
İnstagram : bngust